هم‌‌آفرینی فضای گردشگری هوشمند از طریق تعاملات دیجیتالی: ارائه مدل مفهومی سایبرپارک

مشکلات محیط زیستی شهری و مسایل شهرنشینان، نیاز به توسعه فضاهای شهری هوشمند و پایدار را ضروری می‌نماید. فضای گردشگری هوشمند می‌تواند بستر لازم را جهت تسریع در حل این مسایل و مشکلات به منظور دستیابی به شهرپایدار فراهم کند. در این راستا سایبرپارک به عنوان فضای گردشگری هوشمند که به کمک رویکرد هم‌آفرینی و از طریق تعاملات دیجیتالی ذی‌اثران و گردشگران با محیط زیست شهری شکل می‌‌‌گیرد، قادر است نقش اساسی در این زمینه بازی کند. پیشرفت سریع تکنولوژی، رفتار و منش انسان مدرن شهری را به شدت تحت تاثیر قرار داده است. بنابراین سایبرپارک به عنوان فضای باز گردشگری شهری که هم ماهیت مجازی و هم ماهیت واقعی دارد تعادلی بین زندگی دیجیتالی و انسانی برقرار می‌نماید. به بیان دیگر سایبرپارک علاوه بر مبنای تکنولوژیکی، رویکرد انسانی (گردشگردوست) و محیط زیستی (دوستدار طبیعت) نیز دارد. در این بافت فضای واقعی و مجازی در هم آمیخته می‌‌‌شود تا امکان تبادل اطلاعات و انتقال فناوری‌ها فراهم آمده، دانش و تجارب اشتراک‌گذاری شده و در اختیار گردشگران قرار گیرد. توسعه گردشگری متکی بر زیرساخت عمومی و خصوصی مناسب است. سایبرپارک هم راستا با اهداف جدید سازمان ملل، می‌تواند سیاست عمومی برای ارتقاء زیرساخت‌ها را تحت تاثیر قرار دهد؛ شهرها را پایدار تر، نوآورانه‌تر و کارآمدتر کند و به سوی رشد اقتصاد کم کربن، جذب گردشگران و سایر منابع سرمایه‌گذاری سوق دهد. به دلیل جدید بودن مفهوم سایبرپارک و نوظهور بودن پروژه‌های آن، این پژوهش تلاش دارد با بهره‌برداری از ویژگی‌های تحلیل محتوایی مفاهیم اصلی در این زمینه را توسعه داده و مدل مفهومی سایبرپارک را ارائه نماید. یافته‌های پژوهش نشان می‌‌‌دهد که سایبرپارک با سه حوزه عملکردی اصلی شامل ذی‌اثران و گردشگران، فناوری اطلاعات و ارتباطات و فضاهای گردشگری شهری شناخته می‌‌‌شود. درواقع سایبرپارک ازطریق برهم‌کنش این سه حوزه و شکل‌گیری فعالیتهای مشترک بین این حوزه‌ها بوجود می‌‌‌آید.